بررسی تجربی تاثیر افزودن نانوسیال بر کارایی آبگرمکن خورشیدی ترموسیفونی لوله خلاء اصلاح شده

فرزاد توکلی فر، علی اکبر عالم رجبی، "بررسی تجربی تاثیر افزودن نانوسیال بر کارایی آبگرمکن خورشیدی ترموسیفونی لوله خلاء اصلاح شده"، ششمین کنفرانس صنعت نیروگاه­های حرارتی، دانشگاه علم و صنعت ایران، 30-29 دی ماه 1394

چکیده: در سالیان اخیر استفاده از نانو­ذرات با هدف افزایش انتقال حرارت، در سیستم­های حرارتی مورد توجه ویژه­ ای قرار گرفته است. آبگرمکن­های لوله خلاء از کارآمدترین انواع آبگرمکن­های خورشیدی است و برای استفاده صنعتی از مزایای نانو­ذرات در آن، باید سیستم جذب و برداشت انرژی از یکدیگر جدا شوند. بدین منظور در مخزن این سیستم مبدلی قرار داده شده است که آب مصرفی از آن عبور کرده و با سیال عامل داخل سیستم آبگرمکن تبادل حرارت صورت می­گیرد. با تفکیک مسیر آب مصرفی از سیال عامل در گردش داخل آبگرمکن می­توان ذرات­نانو را به سیال عامل اضافه کرد. نانو­ذرات مورد آزمایش از نوع اکسید سیلیسیم SiO₂ و غلظت­های جرمی مورد بررسی %07_/0، %15_/0، %3_/0 و %45_/0 می­باشد. آزمایش­ها در دو قسمت جذب انرژی خورشیدی بدون عبور آب از مبدل و در قسمت دیگر برداشت انرژی از سیستم صورت گرفته است. در بهترین حالت در آزمایش‌های جذب انرژی با غلظت جرمی %15_/0 حدود 4 درصد افزایش در بازده قانون اول و در آزمایش­های برداشت انرژی در همان غلظت جرمی حدود 15 درصد افزایش بازده قانون دوم نسبت به سیال پایه آب مقطر به دست آمده است.